Door Toon Van Hoof (°1982, Neerpelt, België)
(2008) Master in de Beeldende Kunsten (Fotografie)
Koninklijke Academie voor Schone Kunsten, Antwerpen (B)
(2009) Geaggregeerd licentiaat beeldend kunstonderwijs
(2010) Master Filmstudies & Visuele Cultuur
Universiteit Antwerpen (B)
(2010 – heden) docent fotografie
(Academie Beeldende Kunsten, Mol, België)
Actief als fotograaf (freelance / autonome documentaire-
projecten), auteur, spreker, gids Fotomuseum Antwerpen.
Fotoprojecten in oa. de Verenigde Staten, Hong Kong & Macau en de Verenigde Arabische Emiraten.
Kwetsbaarheid is een krachtig en gelaagd thema binnen de fotografie.
Het kan betrekking hebben op het onderwerp van je foto’s, maar kwetsbaarheid kan zoveel verder gaan; zo kan het een intrinsiek aspect van je eigen werkproces zijn.
De keuze om een bepaald beeld vast te leggen of juist het ongrijpbare en vergankelijk moment te omarmen, vereist een open houding en een mate van persoonlijke blootstelling die niet altijd comfortabel is. Dit maakt van kwetsbaarheid in de fotografie niet alleen een thema om te onderzoeken, maar ook een essentiële component van het creatieproces zelf.
menselijke conditie, emotionele en psychische kwetsbaarheden, lichamelijke imperfecties, etc. In de hedendaagse ‘beeld’cultuur die wordt overheerst door de social media lijkt (het streven naar) perfectie de norm: jong en energiek, instant geluk, de drang naar goedkoop en makkelijk te bereiken succes. Hierdoor versterkt net de waarde van die beelden die tegen de stroom ingaan en het nodige tegengewicht bieden. Fotografen die imperfectie en kwetsbaarheid durven vast te leggen, bieden
een tegenwicht aan de vaak gepolijste en geromantiseerde beelden die we dagelijks zien. Deze foto’s resoneren omdat ze authentiek zijn en een gevoel van echtheid overbrengen dat moeilijk in woorden te vatten is.
Daarnaast kan kwetsbaarheid ook in het medium zelf vervat zitten. De fotografie wordt vaak beschouwd als een objectieve kunstvorm, waarbij de lens registreert wat er voor haar gebeurt. Toch is er altijd een subjectieve keuze: wat wordt er vastgelegd en wat blijft buiten beeld? Hoewel de camera in zekere zin alleen de façade (de schil rondom) kan visualiseren, heeft de fotograaf een groot arsenaal aan middelen ter beschikking om verder te gaan dan het uitbeelden, en plek kan maken voor het verbeelden. De intimiteit van de camera maakt het tevens mogelijk om dichter bij persoonlijke waarheden te komen, en door die nabijheid de kleine barstjes in
de façade bloot te leggen.
Fotografen die kwetsbaarheid willen laten zien, moeten daarvoor hun eigen comfortzone verlaten en misschien zelfs persoonlijke ervaringen en onzekerheden verwerken in hun werk. Hierdoor wordt de kwetsbaarheid van de fotograaf verweven met die van het onderwerp. Zo kan worden aangetoond dat kwetsbaarheid niet zozeer draait om zwakte, maar juist om kracht – om het vermogen om jezelf bloot te geven, ondanks de mogelijke consequenties.
Doel mentoraat:
Dit mentoraat nodigt fotografen uit om te onderzoeken hoe kwetsbaarheid zowel in hun werk als in hun proces kan worden geïntegreerd. We zullen ons richten op hoe je kwetsbaarheid kunt verbeelden zonder te vervallen in clichés, en hoe je als fotograaf zelf open kunt blijven voor het vastleggen van de complexiteit van menselijke emoties. In een tijd waarin perfectie vaak de norm is, raagt het moed om kwetsbaarheid te omarmen – en juist daarin schuilt de ware kracht van kunst.
Doelgroep:
Fotografen die een redelijke fotografische basis hebben op het gebied van techniek en vormaspecten (zoals compositie, lichtvoering, kleurgebruik e.d.).
Van belang is dat de fotograaf zich (verder) wil engageren tot een betrokken fotografiestijl, die voorbij gaat aan het ‘mooie’ veilige plaatje.
Bereid zijn om gedurende het mentoraat regelmatig aan het project te werken. Daarbij ga ik uit van een wekelijks investering (onderzoeken, fotograferen, contacten, e.d.) van ongeveer 2 à 4 uur.
Aanmelden kan via deze link. De inschrijving sluit op 26 oktober.