Jan Dirk van der Burg is Fotograaf des Vaderlands. Donderdag 10 december om 20.00 uur houdt hij een lezing bij Pennings Foundation.

In Volkskrant Magazine heeft Jan Dirk van der Burg een wekelijks beeldcolumn, ‘Heerlijk Genieten’. Hij fotografeert het alledaagse, maar verzamelt ook veel beeld dat hij op internet vindt. Door beelden in reeksen te tonen, geeft hij ons een andere kijk op de wereld:

Jan Dirk van der Burg heeft een vrolijke fotoshow voor u klaarstaan waar hij zijn werk in 985 powerpointslides er doorheen gaat jassen. Olifantenpaadjes, HOME-bordjes en de wereld van de Inspraakavond: een fotografisch oeuvre waarin het leven vooral zijn gangetje gaat. Uw Fotograaf des Vaderland zal zijn hoogte- en dieptepunten adequaat duiden met onderwerpen die u vast ook heeft gezien, maar nog niet zo heeft bekeken.

Jan Dirk van der Burg (1978) fotografeert, filmt en treedt op (fotocomedy). Hij ging naar de School voor Journalistiek in Utrecht, waar hij de richting fotografie koos, gevolgd door de opleiding aan de KABK in Den Haag, waar hij in 2004 afstudeerde. In 2018 werd hij benoemd tot de vijfde Fotograaf des Vaderlands. Hij woont in Amsterdam.

De lezing is zowel live als remote te bezoeken.
Voor info en aanmelding zie de website www.penningsfoundation.com

Als ik in de natuur ben, ervaar ik stilte en licht, en bij ruisend blad en kabbelend water hoor ik muziek. Vooral muziek van Schubert en Chopin: pure romantiek die me inspireert bij het maken van mijn foto’s. (Noud Aartsen)

In het kader van de Landschapstriënnale organiseert de Brabant-Collectie (Tilburg University) samen met Pennings Foundation en Brabants Landschap een fototentoonstelling over Het Groene Woud. De Landschapstriënnale, gericht op heden, verleden en toekomst van het Nederlandse landschap, kiest iedere keer een ander gebied om de aandacht op te vestigen. In 2021 wordt de focus gericht op het Van Gogh Nationaal Park. Het Groene Woud, het gebied tussen de stedendriehoek Tilburg, Den Bosch en Eindhoven, maakt hiervan onderdeel uit. Hierbinnen liggen onder andere de natuurgebieden het Bossche Broek, de Kampina, de Oisterwijkse Bossen en Vennen, de Loonse en Drunense Duinen, de Mortelen en de Scheeken.

Poëtische, nostalgische beelden

De Brabant-Collectie beheert het oeuvre van fotografen als Nard Vogels (1900-1973), Martien Coppens (1908-1986) en Noud Aartsen (1932-2010), die in genoemd gebied hebben gefotografeerd. Zij legden in de twintigste eeuw het kleinschalige agrarische cultuurlandschap vast, met keuterboeren, oude boerderijen met rieten daken, handenarbeid, begroeide sloten, weilanden met bomen erom heen en zandpaden met bermen. Met het (angstige) voorgevoel dat dit zou verdwijnen. Daarnaast hadden zij oog voor bos en ongerepte natuur, zoals moeras, heide en vennen. Veelal zijn het poëtische, nostalgische beelden.

Landschap in beweging

Het accent van de expositie ligt op de foto’s van Noud Aartsen, dé fotograaf van Het Groene Woud. Ook hij maakte prachtige poëtische foto’s van slingerende beken, sloten, oude boerderijen en houtwallen met doorkijkjes naar koeien in de wei. Maar hij zag ook dat steeds vaker de natuur werd aangetast door en opgeofferd aan economische groei en welvaart. In de jaren zestig en zeventig fotografeerde hij de komst van nieuwbouw en vervuilende industrie en midden jaren tachtig de verbreding van de A58. Als een ware milieuactivist streed hij tegen waterverontreiniging veroorzaakt door afvalwater van de industrie en overbemesting en bestrijdingsmiddelen van de landbouw.

Ook de ruilverkaveling en schaalvergroting documenteerde hij. Hij ageerde tegen het kanaliseren van beken voor een betere afwatering, het weghalen van houtwallen en het verdelgen van onkruid in wegbermen. In zijn ogen waren het onnodige ingrepen. En hij heeft gelijk gekregen. Door toedoen van milieuactivisten zoals hij vond vanaf de jaren tachtig een tegenbeweging plaats. Beken zijn weer meanderend gemaakt, nu juist om het water langer vast te houden. Om vogels terug te halen zijn houtwallen hersteld en wordt minder gif gespoten op de akkers. En om vlinders en bijen een leefgebied te gunnen, mogen in randen van akkers en wegbermen ‘onkruiden’ ontstaan of worden

veldbloemen ingezaaid. Ook fotografen Karel Tomeï (1941) en James van Leuven (1961), een leerling van Noud Aartsen, fotografeerden deze transitie, de een vanuit de lucht, de ander van dichtbij.

Is nu alle leed geleden? Nee, we zijn er nog niet. Hedendaagse fotografen protesteren tegen de zogenaamde ‘verdozing’ van het landschap. Het landschap wordt ontsierd door loodsen van (internet) bedrijven, grote kassen en door megastallen, die ook nog eens voor luchtverontreiniging zorgen. De foto’s van Piet den Blanken (1951) getuigen hiervan.

Schuldig

Er worden ook poëtische landschappen getoond waarmee ogenschijnlijk niets aan de hand is, maar waar zich een vuilnisbelt onder blijkt te bevinden, zoals verbeeld door Hetty de Groot (1950). Of waar zich in het verleden iets gruwelijks heeft afgespeeld, zoals een executie. Bert Creyghton (1954) vond zo’n desolate plek en wist een unheimliche sfeer in zijn foto te leggen. ‘Schuldige’ landschappen zou je ze kunnen noemen.

Beleving

De expositie laat ook zien hoe hedendaagse beeldend kunstenaars de natuur beleven. Marc Mulders (1958) heeft zijn atelier op Landgoed Baest, omringd door bloemenweiden, waar hij de idylle fotografeert. Hij werpt zich echter ook op als milieuactivist, omdat de rust en de idylle worden verstoord door vliegtuigen die af- en aanvliegen van Vliegveld Eindhoven.

Ook Margriet Luyten (1952) toont de schoonheid van het landschap. Haar foto’s dienen als basis voor geweven wandtapijten. Bijzonder is dat zij in de weeftechniek dezelfde lichtval weet te behouden als in de foto. Noortje Haegens (1985) zoekt de rust in de natuur, onder andere op de Kampina en de Moerputten en maakt foto’s en videowerken die onthaastend en meditatief werken op de toeschouwer. Iris Hartman (1992) richt de aandacht op de helende werking van de natuur en maakt daarmee een vergelijking met de mens die ook een zelfherstellend vermogen heeft. Anke van Iersel (1980) zoekt de vergankelijkheid in de natuur.

Maar er is ook plaats voor humor, zoals te zien is aan de modderpoelen van Paul Bogaers (1961), waarbij je goed moet kijken waar de (foto van de) waterplas ophoudt en de rand van modder (papier-maché) begint.

In de expositie over Het Groene Woud wordt de nadruk gelegd op mooie, poëtische beelden, maar er is ook ruimte voor een kritische noot. Weemoed en werkelijkheid, ernst en humor wisselen elkaar af.

Er is werk te zien van:

Noud Aartsen (1932-2010), Jan Bijnen (1874-1959), Piet den Blanken (1951), Paul Bogaers (1961), Lore Clercx (1999), Martien Coppens (1908-1986), L.J.A.D. Creyghton (1954), Rees Diepen (1925-2012), Jan van Giersbergen (1918-2020), Hetty de Groot (1950), Harry Guntlisbergen (1934-2001), Noortje Haegens (1985), Iris Hartman (1992), Anke van Iersel (1980), James van Leuven (1961), Margriet Luyten (1952), Gerardus van Mol (1928-2020), Marc Mulders (1958), Gaston Remery (1924-2014), Anton Schellens (1878-1954), Karel Tomeï (1941), Nard Vogels (1900-1973).

Tevens te zien: Talent Wall #5 Rik Kooke, ‘Het monster van Brabant’

Opening: zondag 13 december 2020 (voor info en aanmelding zie de website www.penningsfoundation.com)

De expositie ‘Weemoed en werkelijkheid in Het Groene Woud’ is te zien van 13 december 2020 t/m 20 februari 2021 bij Pennings Foundation, Geldropseweg 63 in Eindhoven. Open: wo t/m za van 12.00 tot 17.00 uur. Extra openingstijden: zondag 27 december en zondag 3 januari.

Zo’n twee weken geleden kreeg de jury de ingezonden foto’s toegestuurd en kon aan de slag. Dat is als volgt aangepakt. Elk jurylid heeft zelfstandig alle foto’s (meerdere keren) bekeken en vervolgens een score toegekend op de 10-punten schaal. Toen dat door alle drie de juryleden afgehandeld was, zijn die verzameld en opgeteld. Via een Zoom-verbinding zijn vervolgens alle foto’s doorgesproken en is gekeken of er nog enige aanpassing nodig was. Dat bleek zelden het geval. Er was veel overeenstemming en wederzijds begrip voor meningen en waarderingen en er was geen discussie over de einduitslag. 

De jury is verbaasd en teleurgesteld over het kleine aantal inzendingen. De fotografen uit Brabant-Oost hebben beslist meer goed fotowerk. Waarom dan niet ingezonden? Is door de corona-maatregelen iedereen ingedut en heeft men de publicaties gemist? In deze tijd heeft vrijwel iedereen toegang tot internet en daarmee de kans om op de hoogte te blijven. Je zou verwachten dan men, nu het aantal activiteiten helaas dramatisch laag is, daarom juist gaat zoeken naar extraatjes die nog wél kunnen. Clubbestuurders, die hun pappenheimers kennen, hadden mogelijk via een mail/nieuwsbrief iedereen ook nog even aan kunnen duwen. Maar goed, dat is allemaal achteraf. Er waren dus weinig foto’s. Dat betekende wél dat die allemaal ruim aandacht konden krijgen en dat is dan weer fijn.

Opvallend was de grote variëteit in genres, onderwerpen, en ook in benadering. Er waren foto’s die fantastisch opgebouwd en gekadreerd waren, maar we zagen er ook waar dat duidelijk minder was. Datzelfde geldt voor de nabehandeling. Vaak zijn foto’s zoals ze uit de camera komen vrij vlak. Door een goede nabewerking (contrast, helderheid, en dergelijke) kunnen ze nog veel winnen. Bij de inzendingen zagen we daar een aantal voorbeelden van. Dus wat aandacht voor je foto, maakt dat je beelden beter worden. Als kijker/jury zie je waarom de foto gemaakt is (en dat is een pré), het onderwerp/thema is goed gezien, maar qua eindresultaat liggen er nog kansen om te verbeteren. Binnen fotoclubs kan je elkaar hierop attenderen en van elkaar leren. 

Ook al lijkt het soms alsof je appels en peren vergelijkt, toch kom je als jury meestal snel tot een gezamenlijk eindoordeel, en dat was deze keer niet anders.

DE UITSLAG

In de categorie mensen:

3e plaats: Ton Buijs met de foto Darkwood

2e plaats: Martin van Wulfen met de foto Samen en toch alleen

1e plaats en winnaar: Suzanne Gruijters met de foto Op HANDEN gedragen

In de categorie vrij onderwerp:

3e plaats: Gilles de Rooij met de foto Vergane Glorie

2e plaats: Lieke van Grinsven van Aarle met de foto Bonenvaas

1e plaats en winnaar: Anita Evers met de foto After the rain

 

Met vriendelijke groet van de jury

Bart Zandbergen, Corinne van der Laar, Jan Nabuurs

Een chagrijnige schildpad met een baaldag, een blije vis en een lachende eekhoorn: de Comedy Wildlife Photography Awards zijn er weer! Er zit dit jaar zelfs een Nederlandse inzending bij: The Inside Joke van Femke van Willigen. De winnaar is Mark Fitzpatrick met een foto van de schildpad die zijn ‘middelvinger’ opsteekt.

De Comedy Wildlife Photography Awards is in het leven geroepen door Tom Sullam en Paul Joynson-Hicks. Deze fotografen, die (deels) in Tanzania wonen/werken, drukten vaak (onbedoeld!) precies op het goede moment af en zagen vervolgens de komische gezichtsuitdrukkingen van dieren op de foto’s, of ze bleken grappige situaties vastgelegd te hebben. Het tweetal zag een kans om op een positieve en ludieke manier aandacht te vragen voor het behoud van natuur. Daarop besloten ze de humor te gebruiken in een wedstrijd die nu voor de vijfde keer georganiseerd wordt. De foto’s worden wereldwijd gedeeld op social media, ook die van de voorgaande jaren zijn nog populair.

Born Free en Natuur om de hoek
Met de fotowedstrijd steunt Comedy Awards de organisatie Born Free, die zich inzet voor dierenbescherming en -welzijn. Met de wedstrijd vragen ze aandacht voor wilde dieren en het behoud van hun leefomgeving. En met de verkoop van de foto’s wordt geld ingezameld voor de Born Free Foundation. Met de rest van de opbrengst wil het museum een bijdrage leveren aan het project Natuur om de Hoek, een project dat kinderen uit Tilburg in en om hun naaste omgeving de natuur laat (her)ontdekken.

30 oktober 2020 – 9 mei 2021

Natuurmuseum Brabant
Spoorlaan 434
5038 CH Tilburg
013-5353935
info@natuurmuseumbrabant.nl
www.natuurmuseumbrabant.nl
@NatuurmuseumBra (twitter)

Het museum is geopend dinsdag t/m vrijdag van 10.00-17.00 uur en zaterdag en zondag van 11.00-17.00 uur.
Vanwege het coronavirus is het soms nodig om openingstijden, expositiedagen en regels voor bezoekers op korte termijn aan te passen. Ga voor een bezoek daarom altijd eerst naar de website van de locatie die je bezoekt voor de meest actuele informatie.

Er is werk te zien van
Femke van Willigen
Krisztina Scheef
Arturo Telle Thiemann
Mark Fitzpatrick
en anderen

Rotterdam Werkt! neemt je mee door de ontwikkeling van de Rotterdamse havens en bedrijven die altijd gesloten waren voor buitenstaanders. Je ziet veel onbekende foto’s en filmbeelden van mensen, gebouwen, gebeurtenissen en het leven in de stad. Een ding hebben de foto’s gemeen, ze zijn allemaal gemaakt in opdracht van bedrijven en overheidsdiensten.

De tentoonstelling bestaat uit een mix van eigentijdse en historische fotografie. Samen tonen ze een veranderende stad die altijd in beweging is.

Wees verzekerd van een plek door nu een toegangsticket met starttijd te kopen.

Het Nederlands Fotomuseum is in ieder geval van 5 t/m 18 november gesloten in verband met de coronamaatregelen. Houd u onze website in de gaten voor de berichtgeving over de heropening van het museum.

Het zou het slotakkoord zijn van een vruchtbaar fotojaar: de Grote Fotobond Expositie in november 2020 in Amersfoort. De beste foto’s van alle wedstrijden en de dertien prachtseries van Foto Nationaal. Het hele Rietveldpaviljoen was besproken, de printopdracht lag klaar en de vrijwilligers hadden hun plannen opgesteld om dit alles coronaveilig te laten verlopen.

Maar toen, medio oktober, werden de beperkingen aangescherpt. Nederland wordt opgeroepen om niet-noodzakelijke reizen en bijeenkomsten te vermijden. De fotoclubs breken hun hoofd opnieuw over zaalinrichting en mondkapjesgebruik. En hoe belangrijk deze grote tentoonstelling van het beste werk van vrijetijdsfotografen in Nederland ook is, het valt niet te rijmen met de uiterste voorzichtigheid die tegenwoordig geboden is.

Het dagelijks bestuur en de taakgroep Wedstrijden en Exposities hebben besloten om deze expositie niet in november te laten doorgaan. Wanneer wel? Dat weten we niet. We hopen dat het voorjaar nieuwe mogelijkheden brengt. We staan klaar om dit te doen zodra het maatschappelijk verantwoord is.

Dus schrap de opening op 13 november uit je agenda, of de sluiting op de 22e. Ook geen huldiging van de winnaars van de Open Foto Cup, de prestatieonderscheidingen en andere laureaten. Het dagelijks bestuur zoekt naar andere mogelijkheden om deze uitreikingen te doen.

Voor steeds meer wedstrijden worden digitale mogelijkheden gebruikt om de leden te informeren en de winnaars te eren. Foto Nationaal heeft een film waarin de juryleden hun oordeel geven. Handig, en te zien op je eigen moment.

Voor meer informatie klik op deze link.

Vanwege de corona maatregelen gaat de jaarlijkse expositie in de Meander niet door. Op onze website is de expositie beeldvullend te zien vanaf 21 november t/m 25 december. Tien leden presenteren hun beste fotowerk van het afgelopen jaar in een doorlopende reeks.

Elk deelnemend lid heeft op de tentoonstelling 4 zelf gekozen foto’s. De rode draad is een reeks foto’s waarbij elke fotograaf reageert op de foto van zijn of haar voorganger. Het is een leuke uitdaging voor de toeschouwer om de verbanden op te sporen. Bezoekers kunnen met een stemformulier aangeven welke foto’s zij het beste vinden.

Op de website zijn verder foto’s van thematische onderwerpen te zien en de portfolio’s van alle leden. Bekijk de online expositie op: www.fotokring-gestel.nl

Traditiegetrouw houdt fotoclub Veghel in het eerste volle weekend van november haar jaarlijkse expositie; de uitgelezen mogelijkheid om aan iedereen te laten zien waarmee haar leden het afgelopen jaar bezig zijn geweest. Een activiteit waar de leden altijd bijzonder naar uitkijken, en in het bijzonder dit jaar, waarin Fotoclub Veghel haar 60^e verjaardag viert.

Helaas is het gezien de huidige situatie uiteraard onmogelijk dit door te laten gaan, dus er zal dit jaar geen expositie zijn van Fotoclub Veghel.

Wat in het vat zit, verzuurt niet. De leden zijn allemaal bezig gebleven met hun fotografie, dus de volgende exposite belooft meer dan goeds! We hopen iedereen dan weer te kunnen begroeten, op een veilige en gezonde manier, om ons 60-jarig bestaan alsnog luister bij te zetten.

Als ik in de natuur ben, ervaar ik stilte en licht, en bij ruisend blad en kabbelend water hoor ik muziek. Vooral muziek van Schubert en Chopin: pure romantiek die me inspireert bij het maken van mijn foto’s. (Noud Aartsen)

In het kader van de Landschapstriënnale organiseert de Brabant-Collectie (Tilburg University) samen met Pennings Foundation en Brabants Landschap een fototentoonstelling over Het Groene Woud. De Landschapstriënnale, gericht op heden, verleden en toekomst van het Nederlandse landschap, kiest iedere keer een ander gebied om de aandacht op te vestigen. In 2021 wordt de focus gericht op Het Groene Woud, het gebied tussen Tilburg, Den Bosch en Eindhoven. Daarin liggen onder andere de natuurgebieden het Bossche Broek, de Kampina, de Oisterwijkse Bossen en vennen, de Loonse en Drunense Duinen, de Mortelen en de Scheeken.

Poëtische, nostalgische beelden 
De Brabant-Collectie beheert het oeuvre van fotografen als Nard Vogels (1900-1973), Martien Coppens (1908-1986) en Noud Aartsen (1932-2010), die in genoemd gebied hebben gefotografeerd. Zij legden in de twintigste eeuw het kleinschalige agrarische cultuurlandschap vast, met keuterboeren, oude boerderijen met rieten daken, handenarbeid, begroeide sloten, weilanden met bomen erom heen en zandpaden met bermen. Met het (angstige) voorgevoel dat dit zou verdwijnen.
Daarnaast hadden zij oog voor bos en ongerepte natuur, zoals moeras, heide en vennen. Veelal zijn het poëtische, nostalgische beelden.

Landschap in beweging
Het accent van de expositie ligt op de foto’s van Noud Aartsen, dé fotograaf van Het Groene Woud. Ook hij maakte prachtige poëtische foto’s van slingerende beken, sloten, oude boerderijen en
houtwallen met doorkijkjes naar koeien in de wei. Maar hij zag ook dat steeds vaker de natuur werd aangetast door en opgeofferd aan economische groei en welvaart. In de jaren zestig en zeventig
fotografeerde hij de komst van nieuwbouw en vervuilende industrie en midden jaren tachtig de verbreding van de A58. Als een ware milieuactivist streed hij tegen waterverontreiniging veroorzaakt door afvalwater van de industrie en overbemesting en bestrijdingsmiddelen van de landbouw.

Ook de ruilverkaveling en schaalvergroting documenteerde hij. Hij ageerde tegen het kanaliseren van beken voor een betere afwatering, het weghalen van houtwallen en het verdelgen van onkruid in wegbermen. In zijn ogen waren het onnodige ingrepen. En hij heeft gelijk gekregen. Door toedoen van milieuactivisten zoals hij vond vanaf de jaren tachtig een tegenbeweging plaats. Beken zijn weer meanderend gemaakt, nu juist om het water langer vast te houden. Om vogels terug te halen zijn houtwallen hersteld en wordt minder gif gespoten op de akkers. En om vlinders en bijen een leefgebied te gunnen, mogen in randen van akkers en wegbermen ‘onkruiden’ ontstaan of worden veldbloemen ingezaaid. Ook fotografen Karel Tomeï (1941) en James van Leuven (1961), een leerling van Noud Aartsen, fotografeerden deze transitie, de een vanuit de lucht, de ander van dichtbij.

Is nu alle leed geleden? Nee, we zijn er nog niet. Hedendaagse fotografen protesteren tegen de zogenaamde ‘verdozing’ van het landschap. Het landschap wordt ontsierd door loodsen van  (internet) bedrijven, grote kassen en door megastallen, die ook nog eens voor luchtverontreiniging zorgen. De foto’s van Piet den Blanken (1951) getuigen hiervan.

Schuldig
Er worden ook poëtische landschappen getoond waarmee ogenschijnlijk niets aan de hand is, maar waar zich een vuilnisbelt onder blijkt te bevinden, zoals verbeeld door Hetty de Groot (1950). Of waar zich in het verleden iets gruwelijks heeft afgespeeld, zoals een executie. Bert Creyghton (1954) vond zo’n desolate plek en wist een unheimliche sfeer in zijn foto te leggen. ‘Schuldige’ landschappen zou je ze kunnen noemen.

Beleving
De expositie laat ook zien hoe hedendaagse beeldend kunstenaars de natuur beleven. Marc Mulders (1958) heeft zijn atelier op Landgoed Baest, omringd door bloemenweiden, waar hij de idylle
fotografeert. Hij werpt zich echter ook op als milieuactivist, omdat de rust en de idylle worden verstoord door vliegtuigen die af- en aanvliegen van Vliegveld Eindhoven.
Ook Margriet Luyten (1952) toont de schoonheid van het landschap. Haar foto’s dienen als basis voor geweven wandtapijten. Bijzonder is dat zij in de weeftechniek dezelfde lichtval weet te behouden als in de foto. Noortje Haegens (1985) zoekt de rust in de natuur, onder andere op de Kampina en de Moerputten en maakt foto’s en videowerken die onthaastend en meditatief werken op de toeschouwer. Anke van Iersel (1980) zoekt de vergankelijkheid in de natuur.
Maar er is ook plaats voor humor, zoals te zien is aan de modderpoelen van Paul Bogaers (1961), waarbij je goed moet kijken waar de (foto van de) waterplas ophoudt en de rand van modder
(papier-maché) begint.

In de expositie over Het Groene Woud wordt de nadruk gelegd op mooie, poëtische beelden, maar er is ook ruimte voor een kritische noot. Weemoed en werkelijkheid, ernst en humor wisselen elkaar af.

De expositie ‘Weemoed en werkelijkheid in Het Groene Woud’ is te zien van 13 december 2020 t/m 20 februari 2021 bij Pennings Foundation, Geldropseweg 63 in Eindhoven. Open: wo t/m za van 12.00 tot 17.00 uur.

www.penningsfoundation.com
Tevens te zien: Talent Wall #5 Rik Kooke, ‘Het monster van Brabant’ (het wilde zwijn)

Het liefst zouden we jullie allemaal hier verwelkomen! We hebben gewikt én gewogen en besloten gehoor te geven aan het verzoek reisbewegingen te beperken en groeps-bijeenkomsten te ontmoedigen. We sluiten daarom enkele weken onze deuren.

De exposities van Martin en Inge Riebeek, J&B en Mirte van Duppen worden verlengd.
De geplande start van de presentaties van Hanneke Wetzer en Noortje Haegens wordt uitgesteld. Zo ook de tentoonstelling van Collectief Salvo die gepland stond voor november aanstaande.

Zodra er meer bekend is over de planning laten we dat uiteraard weten. Op onze website vind je altijd het laatste nieuws.