FotoFestival Naarden start op zaterdag 3 juli in Naarden en omgeving met een indrukwekkende line-up van Nederlandse en buitenlandse fotografen. Onder het thema The Art of Living wordt werk getoond van fotografen die het alledaagse leven tonen, die het onbekende leven laten zien, het leven in de beklemmende saaiheid van corona maar ook het overleven onder onmogelijke omstandigheden. Het curatorenteam onder leiding van Feiko Koster is er in korte tijd in geslaagd een spannende tentoonstelling neer te zetten met ernst en een glimlach, van hoge kwaliteit en met hart voor de fotografie.
Opvallende namen in deze 17e editie van het festival zijn onder meer: Anouk Kruithof, Bieke Depoorter, Eva Roefs, Venus Veldhoen, Melissa Schriek, Mounir Raji, Marwan Bassiouni, Now You See Me Moria, Boudewijn Neuteboom, Kevin Osepa, Liv Liberg, Jorge Mañes Rubio, Xiaoxiao Xu, Mame-Diarra Niang en vele anderen.
De kaartverkoop is nu gestart.
Met de start van het festival op 3 juli aanstaande is het FotoFestival Naarden het eerste festival dat deze zomer bezocht kan worden. In de historische vestingstad Naarden pronken al grote doeken aan de vestingwallen en rondom de Grote Kerk Naarden. Het festival is coronaproof ingericht, zodat het publiek de tentoonstellingen veilig kan bezoeken. Zo is er werk te zien bij een voormalig tuincentrum buiten de vesting en in het park van buitenplaats Oud-Bussem/SAS Park. In totaal wordt er werk van zestig fotografen getoond naast enkele speciale projecten, zoals een blinden- en slechtziendenproject, een participatieproject en werk van studenten die genomineerd zijn voor de Talent Award.
De keuze van de curatoren: vernieuwing, verjonging en meer diversiteit
Feiko Koster
Koster koos onder meer voor fotografen Jan Banning (1954) en Richard Koek (1965). Jan Banning toont met zijn werk ‘het verdriet van carnaval’ de emotie en het verdriet van de carnavalsvierders die afgelopen jaar hun verkleedspullen in de kast moesten laten hangen. Richard Koek toont jonge jongens uit Bushwick, een latino-hispanicwijk in Brooklyn, New York. De straten, ooit gedomineerd door ontelbare slijterijen en kerken, worden langzaam maar zeker opgewaardeerd door vestiging van kunstenaars en jonge professionals die op zoek zijn naar betaalbare huisvesting. Verborgen voor het oog, in een kelder van een openbare school, traint Luitenant Colonel George Irizarry jonge cadetten in de leeftijd van 7 tot 17 jaar. Koek toont met zijn serie Cadets de jongens die trainen voor een nieuwe, betere toekomst.
Curator Madé van Krimpen toont werk van onder meer de Belgische Bieke Depoorter (1986) en Liv Liberg (1992). Van Depoorter is het werk ‘Agata, Bieke en Germaine’ te zien. In oktober 2017 ontmoet Depoorter Agata in een stripclub in Parijs. In de daaropvolgende drie jaar werken de vrouwen intens samen en creëren ze een klein alternatief universum waarin zich vragen voordoen over identiteit, performance en houding, en representatie.
Het campagnebeeld van deze editie van het FotoFestival is van Liv Liberg uit de serie Sister, Sister. Liberg fotografeert bijna haar hele leven al haar jongere zusje Britt. Wat eerst een spel tussen de zussen was, is met het afstuderen van Liberg aan de KABK tot professionele fotograaf een serieus kunstproject geworden. Naast het uitgebreid vastgelegde leven van Britt ontwaar je als kijker ook de band tussen de zussen, die heel sterk is en ontroert. In de beelden zie je het plezier dat de zussen hebben tijdens het fotograferen, maar soms zie je ook de ruzies die een krachtiger beeld geven van de zusterband Britt en Liv.
Curator Guinevere Ras toont onder meer het project Now You See Me Moria en werk van Kevin Osepa (1994). ‘Zien jullie ons?’ Vanuit deze nijpende vraag richt Amir, een Afghaanse vluchteling in Moria, een collectief op om het dagelijks leven in Moria in beeld te brengen. Amir start samen met de Spaanse in Nederland gevestigde fotograaf Noemí Pascal Herrero het Instagram-account @now_you_see_me_moria. Op het account worden verhalen en beelden verzameld die de dagelijkse realiteit in Moria in beeld brengen. Al snel wordt het collectief versterkt met Qutaeba uit Syrië en Ali en Mustafa uit Afghanistan. De indringende beelden die zij vastleggen, ademen de urgentie: het zijn vlugge kaders met vaak een scheve horizon, soms korrelig en wazig. Juist door deze puurheid schuilt er zelfs een schoonheid in het schaduw- en kleurenspel. De dagelijkse realiteit die gevisualiseerd wordt, is doorgaans allesbehalve sierlijk. De beelden worden getoond aan zo’n 32.000 volgers van het Instagram-account. Op Valentijnsdag 2021 roept het collectief de wereld op de beelden zichtbaar te maken. Over de hele wereld worden vormgevers gevraagd een poster te ontwerpen vanuit de foto’s op het Instagram-account. Bijna vijfhonderd vormgevers reageren op de Love For Moria oproep. De hieruit resulterende verzameling van in totaal 460 verschillende posters vragen elk op hun eigen manier aandacht voor de situatie in Moria en fungeren elk als aanklacht tegen het Europese vluchtelingenbeleid. De posters en beelden van het project worden getoond in de Grote Kerk Naarden.
De eigen identiteit van kunstenaar Osepa en de Afro-Caribische identiteit in een postkoloniale wereld zijn centrale thema’s in zijn werk. Hoewel de thema’s die hij verkent autobiografisch zijn, kan zijn werk ook gezien worden als een antropologische studie. Zijn film Watamula is te zien tijdens het FotoFestival Naarden. Watamula is een korte film van 26 minuten die in 2020 genomineerd is voor het Gouden Kalf Beste Korte Film 2020. Watamula is een plek waar Curaçao ademt. Het is ook de bestemming van René, die uit een rivier tevoorschijn komt en wankelend zijn reis over het eiland voortzet. Hij komt scherpe doornen en zoete rozenblaadjes tegen, ontmoet afwijzing en troost, terwijl hij de amulet vasthoudt dat hij bij zijn geboorte heeft gekregen.
Lotte van Es
Curator Lotte van Es laat werk zien van Melissa Schriek (1992) en Mama-Diarra Niang (1982). Het werk dat te zien is van Schriek, ‘ODE’, toont de dynamiek van vriendschap tussen vrouwen. Al van jongs af aan staat Schriek versteld van de kracht van en saamhorigheid tussen vrouwen. Het raakt Schriek te zien dat deze vrouwelijke vriendschap ondervertegenwoordigd wordt in populaire media en bovendien vaak op een negatieve en dramatische manier getoond wordt. Om een andere kant van deze relatie te belichten, fotografeert ze tientallen beste vriendinnen, in hun huis en in de openbare ruimte. Kenmerkend zijn de lichaamsposities die de vriendinnen aannemen: vaak zijn deze ondersteunend en dragend. Hiermee wordt gerefereerd aan de betekenis en beleving van vriendschap.
De serie Call Me When You Get There van Niang is ontstaan tijdens de lockdown-isolatie uit een verlangen naar bewegingsvrijheid en om psychische en fysieke grenzen te overwinnen met behulp van technologie. In Call Me When You Get There keert de kunstenaar terug naar de praktijk van het maken van kaarten, als een manier om zichzelf binnen het terrein te plaatsen en nieuwe paden van herinnering en bewustzijn te creëren.
Voor de volledige lijst van fotografen wiens werk te zien is tijdens het komende FotoFestival verwijzen we naar de website www.fotofestivalnaarden.nl/nl/fotografen.
Het festival start op 3 juli en eindigt op 29 augustus 2021. Kaarten worden online verkocht via de website van het festival www.fotofestivalnaarden.nl. Openingstijden: dinsdag tot en met zondag van 10:30 uur tot 17:00 uur.
Beelden in de bijlage van Jan Banning, Richard Koek, Bieke Depoorter, Now You See Me Moria, Kevin Osepa, Mama-Diarra Niang, Melissa Schriek.
Campagnebeeld, ©Liv Liberg, Sister Sister